BMWDriversClub
Zandvoort
17 juli 2008
Op
woensdagmiddag vertrekken Dik en ik richting Zandvoort in colonne. Dik in de
bus met zijn racer erachter en ik in mijn nieuwe “lila”. Dit geeft uiteraard
genoeg blikken onderweg. Net na het verlaten van de snelweg gooien we de auto's
en jerrycans vol zodat we morgen mooi uit de voeten kunnen. Op Zandvoort
aangekomen maken we eerst de zaken voor morgen met het circuit in orde. De baan
betalen en vast wat pitboxen voor de club zodat enkele daar vannacht al
gebruiken van kunnen maken. Arno arriveert tegen drieen, er wordt gezellig wat
gebabbeld en mijn auto wordt op slicks gezet. Dan is het tijd voor een verlate
lunch bij de Zandvoorter. Daar regelen we direct dat we hier morgen na de
circuitdag met de baanposten kunnen eten. Op de terugweg stap ik uit bij het NH
om onze kamer te bevestigen. Als ik later terug kom op het circuit zijn de
eerste andere bekenden ook al gearriveerd. In de tijd daarna jongt de groep
snel aan. Tegen een uurtje of acht wordt de bbq aangestoken en prikken we
gezellig een vorkje met zijn allen, erg geslaagd. Niet al te laat vertrekken we
naar het NH, want morgen is het weer vroeg dag.
Donderdag,
staat Dik al vroeg naast zijn bed en ik heb de luxe nog even te mogen blijven
liggen. Waardoor ik tegen kwart voor 8 richting circuit loop. Onderweg krijg ik
al liften aangeboden zodat ik niet hoef te lopen. Eerst even de mensen dag
zeggen die ik nog niet gezien heb. Dik en Ruud doen nog de laatste dingen aan
mijn auto, banden wisselen en het sleepoog monteren.
Daarna
op zoek naar alle baanposten om te kijken of we die even aan kunnen sluiten bij
de ideeën omtrent de dag. Na een tijdje zijn de meeste er en houden we een
korte briefing speciaal voor de baanposten. Dit gaat goed en tegen negenen
hebben ze allemaal hun vlaggen, hesjes, portos en koelbox. Cor legt mij nog
vast naast mijn auto, achter de mijne zie je die van Dik in de zelfde kleuren
en tot slot die van Arno.
Om
iets over negen start de briefing voor de rijders. Dik en Bas doen dit zoals
gebruikelijk gezamenlijk. De groep luistert aandachtig. De spelregels lijken
duidelijk en dus kan er gestart worden met de eerste langzame sessie waarbij er
nergens ingehaald mag worden, ook niet op het rechte stuk. Ik word pacecar.
Zodoende kan ik voelen wat de auto doet en lekker km maken.
En
daar gaat die dan de eerste ronden met Lila2. Deze auto voelt echt anders aan,
gek hoor na zo'n tijd een compleet andere auto om mee te racen. Het voelt goed
en de auto heeft duidelijk veel meer in zijn mars dan dat ik er nu mee doe.
Maar de basis voelt goed en dat is fijn om te merken.
De
auto ligt een stuk straffer op de weg en laat zich redelijk direct sturen. De
vragen die bij het terugkomen gesteld worden, wat wil je anders zijn voor mij
nog niet te beantwoorden, ben nog zo aan het wennen dat ik dat nog niet kan
duiden. In de loop van de dag kruip ik nog meerdere malen achter het stuur om
wat te rijden. Vaak is het wat nattig maar dat mag de pret niet drukken. Het
gevoel groeit en bij een te enthousiaste instuurpoging in de eerste ronde, en
dus koude slicks, kan ik de auto prima tegensturen in huchenholts. Dat is erg
fijn om te merken :-).
Enkele
mensen hebben helaas toch niet helemaal goed geluisterd tijdens de briefing en
deze mogen een uurtje vlaggen in tarzan. Dit blijkt goed te helpen, ze hebben
de situatie nu toch anders gezien en snappen waarom de regels zo zijn zoals ze
zijn. Mooi werk, de dag verloopt rustig en goed.
Tegen
half 3 komen mijn ouders voor het eerst sinds ik race kijken op het circuit.
Voor hen een compleet onbekende wereld. Als eerste bekijken ze Lila 2 en mijn
moeder past zelfs hoe deze zit. Mijn vader is enigszins blij dat er nog geen bijrijderstoel
in zit ;-). Later zoek ik met hen een goed plekje om te kijken. Deze vinden we
bovenop de pitboxen. Als ik terugloop hoor ik van Dik dat Toon ook gearriveerd
is en dat de hele snelle sessie zo ook gaat starten. Na Ria de kinderen en Toon
daggezegd te hebben vertrek ik richting mijn auto om samen met Dik achteraan
het veld te starten. Er willen zoveel mensen meerijden dat ik de vlag helaas
niet kan zien. Dit is wel weer een onwennig idee met zoveel auto's tegelijk
richting Tarzan te sturen. Het gaat goed en ik laat ruimte zodat ik aan het
einde van het veld achter de drukte aan kan duiken. Het spektakel duurt 6
ronden en is weer goed om te merken wat vechten op de baan voor adrenaline
brengt :-). In vodafone voelt mijn rechter voorband zo raar aan dat ik even van
het gas ga, bij audiS over de rechtercurb en daarna voelt het weer beter? Zou
ik teveel rommel opgepakt hebben?
De twee dekker-racing cars achter
elkaar J
Na
deze sessie is het duidelijk de overbrenging is veel te lang en moet korter. Op
straat lijkt het hard te gaan maar op het circuit....... Kortom nog een wens om
te wijzigen aan de auto. Mijn ouders komen dag zeggen en vonden het leuk dit
een keer mee te maken. Als ze zijn vertrokken ga ik in de snelle sessie nog
even naar buiten. Het wordt echter steeds natter en ik hou het daardoor na een
ronden of 5 voor gezien. Als de banden eraf gaan wordt het gevoel met de
voorband bevestigd deze is niet goed afgesleten, de auto glijdt over de
voorkant. Gelukkig is het onderstel instelbaar en kunnen we de voorkant voor de
volgende keer harder afstellen. De rondetijd op Zandvoort is al net zo snel als
vroeger met Lila (rond 2:18) Nadat alles ingepakt is, de sleutels en porto's
teruggebracht zijn vertrekken met de groep om te eten. Het is gezellig aan
tafel en daarna is het tijd om naar huis te gaan om voldaan op de bank te
ploffen.