31 maart 2010 vrij rijden BMW DriversClub, GP Strecke Nürburgring (Duitsland)

Eind november 2009 zijn we door het dolle heen, we hebben het eindelijk als club voor elkaar om zelf een dag op Spa Francochamps te mogen organiseren. En of de duivel ermee speelt bereikt op zondag 21 maart ons het bericht dat de Blanchimont tunnel van het circuit is ingestort. Na kort actie overleg gaan we snel aan de gang. Maandag wordt er meerdere malen met de directie van het circuit gebeld en gaat Dik ter plaatse polshoogte nemen. Het ziet er niet best uit. Dinsdag ochtend horen we definitief of er wel of niet gereden kan worden. Zoals jullie wellicht begrijpen waren dit spannende dagen voor ons als organisatie. Dinsdag komt het bericht, Spa heeft het circuit niet op tijd klaar, er kan dus niet gereden worden. Gelukkig hadden we een alternatief en kunnen we nu terug kijken op een circuit dag op de Grand Prix Strecke van de Nürburgring van Duitsland.

Dinsdag 30 maart gaan wij halverwege de dag onderweg naar Duitsland op naar de GP Strecke van de Nürburgring. Met onze nieuwe combinatie gaan we onderweg. De bus zit afgeladen, zoals altijd, met gereedschap en alle soorten banden. We zijn klaar voor elk weertype en achteraf blijkt dit geen overbodige luxe!

Onderweg naar Venlo haken er steeds meer auto’s en mensen aan in het rijtje, bij Venlo tanken we. Bij Bedburgerland drinken we gezellig wat met zijn allen en zien we ook al andere racers binnen komen voor een kop koffie. Daarna rijden we compleet met Geert en Sandy door naar de Eiffel. Het is hard werken onderweg voor de oprijwagens maar tegen vier uur rijden wij onder de tunnel van de coca cola curve door, de paddock van de GP Strecke op. We zijn er! Niet veel later arriveren ook de eerste racers al, inschrijven nee dat gaat nog even niet. We regelen snel nog wat administratie in de toren en daarna kunnen we dit pitbox openen. Vanaf een uurtje of 5 beginnen we dan ook met inschrijven. Om 6 uur onderbreken wij dit even om onze maagjes te vullen bij Pinocchio in Adenau. Iets na zevenen zijn we terug op de paddock en gaan we door met inschrijven en keuren van auto’s. Rond 10 uur houden we het voor gezien en vertrekken we richting hotel. We worden warm onthaald in het ringpension en drinken nog gezellig wat met elkaar. Tegen 12 uur houden we het voor gezien en zoeken we onze bedden op, we mogen tenslotte om 5:30 al weer ontbijten.

’s Ochtends gaat de wekker al vroeg af, na een warme douche stroomt het leven weer enigszins ons lijf in. Een heerlijk verzorgt ontbijt door Arie doet de rest. Op naar het circuit, de eerste deelnemers staan al weer te wachten als we arriveren. We krijgen de slag achter de tafel te pakken, de een opzoeken, de verklaringen controleren en opruimen en dan tot slot het polsbandje om doen. Het wordt drukker en drukker dus we doen ons uiterste best iedereen zo snel mogelijk te helpen zodat ze weer verder kunnen. Iets na 7 uur stap ik even uit de lijn om met Dik samen nog de laatste zaken in de toren te regelen. We praten nog even met “Chief Marshal” om de allerlaatste puntjes op de spreekwoordelijke i te zetten. Als we terug lopen gaat de klok richting half 8 en is het al weer tijd voor de briefing. Deze wordt verzorgt door Dik en Bas samen.

En dan is het 8 uur en draaien al snel de eerste auto’s de baan op. Het weer is op zijn minst gezegd onvoorspelbaar te noemen. Na de eerste twee verkenningssessies starten we met de gewone snelle sessies.

Tot een uurtje of 11 blijven we nog aardig druk met de administratie en organisatie van de dag. Auto’s herkeuren, tweede rijders die zich nog melden en fotograven die graag tussen de bandenstapels willen fotograferen. Waar we heel blij mee zijn want we krijgen hierdoor mooie plaatjes! De dag loopt lekker en dan is het tijd om ook mijn auto gereed te maken. Dik is al op de regenbanden buiten geweest. De remblokken van Dik zijn racer worden gemodificeerd en daarna kan Dik zijn auto weer testen. Als dit gedaan is komt Dik enthousiast terug, dit rijdt een stuk beter. Mijn auto wordt voorzien van zijn slicks en ook ik ga voor het eerst buiten kijken. De eerste twee ronden zijn de banden zo koud dat er gewoon geen enkele grip is. Ik heb er daardoor eerst geen enkel vertrouwen in maar na twee ronden wordt het beter. Ik begin de lijn weer terug te vinden, het was tenslotte al weer 3 jaar geleden dat ik er gereden had. Toen zat echter het circuit aan de Nordschleife vast dus de bovenste bocht (coca cola curve) kende ik helemaal niet.

Geert heeft nog niet de slag te pakken met zijn auto. De remmen functioneren nog niet zoals Geert zou willen. Hij rijdt hierdoor niet zoveel met zijn auto. Arno is goed aan het testen met zijn nieuwe racer en draait mooi zijn ronden. Halverwege de dag blijkt dat zijn fuseekogel niet meer helemaal goed is, deze moeten dus nog worden vervangen.

We rijden allemaal nog lekker rond. Dik rijdt veel met bijrijders en ook ik neem enkele mensen mee. Na wat drinken wil ik onderweg gaan met Gert. Na volledig ingepakt en onderweg te zijn blijkt mijn motorkap niet vast te zitten….. Deze komt dan ook met een klap bij het uitrijden van de pitstraat op mijn voorruit terecht. Rustig de auto aan de kant geparkeerd. Snel en vakkundig wordt ik door de marshalls van de baan gezet. Helaas was het daarna voor mij over.

Dik komt helaas niet veel later kapot binnen met een afgebroken koelvin. Het loopt tegen drieën als we allebei terug zijn in de pitbox. We genieten nog van alles wat voorbij komt op de baan en van de nog steeds willende weersomstandigheden. Doordat de auto’s niet meer rijden zijn we aan het einde van de dag eerder klaar voor de terug reis. Dit alles uiteraard nadat we de laatste inspectie met de circuitmensen hebben gedaan. Iets na zessen rijden we aan naar Nederland, we eten nog wat gezellig onderweg en tegen half 12 zijn we moe maar voldaan weer thuis.

Hieronder nog wat mooie foto’s van Arie van Hensbergen, meer foto’s van hem kan je vinden op arievanhensbergen.nl.