5 juli 2011 DNRT wedstrijd, TT Circuit Assen

Op maandag gaan we onderweg met de hele combinatie naar Assen. Arno rijdt al vanaf ons huis mee. Op het circuit van Assen praten we even bij de organisatie om vervolgens op tijd te gaan eten omdat we de pitboxen nog niet in kunnen. Als we terug komen op het circuit praten we bij de “Oss” rijders. Daarna laden we de auto’s af om lekker vroeg door de keuring te kunnen. Bij terugkomst van de keuring kunnen we ook direct de pitbox in.

Bij het verzetten van mijn auto van de kar naar de pitbox komt Dik tot de conclusie dat een van mijn remslangen zweet. Dit is uiteraard niet de bedoeling en nu alle onderdelen van het remsysteem inmiddels vervangen zijn zou dit ook nog een deel van het probleem kunnen zijn. Snel wordt er contact gelegd met Bas, deze is zo aardig om deze spullen nog even op het halen en mee te nemen naar Assen zodat we morgen ochtend de leiding kunnen vervangen. We laden de bus uit en zetten de racers binnen. Om vervolgens bij Andre een borrel te gaan halen. Gezellig kletsen we daar de tijd weg om vervolgens te constateren dat we ook deze keer de avond voor de wedstrijd niet vroeg in bed liggen ;-).

Als we dinsdagochtend weer op het circuit aankomen zijn Arno en Ruud al ontwaakt en zijn ook Andre en Rudy al gearriveerd. Al snel is het een drukte van jewelste in de pitbox iedereen is bezig. Ruud en Rudy ontfermen zich over mijn remleiding en Arno helpt Dik met zijn banden. Alles wordt gereed gezet voor de vrije training. Andre is al vlot onderweg en draait direct mooie tijden op zijn “thuis” circuit. Dit lijkt een voorbode voor de dag van Andre.

Ik ga voor mijn eerste ronde naar buiten helemaal achteraan het veld. Eerst even banden warmen en een gat laten vallen, heb ik lekker te ruimte om te voelen hoe de auto het doet. Het remmen lijkt beter maar de achterkant is erg instabiel deze blijft heen en weer gaan. Bij terugkomst in de pit en na overleg zetten we de achterkant iets straffer. Maar testen in de kwalificatie of dit de truc doet.

Dik gaat naar buiten en rijdt niet naar zijn zin en de ronde tijden zijn niet zoals te verwachten. Bij terugkomst is hij dan ook niet tevreden.

Andre kwalificeert zich als eerste in de sportklasse dus die heeft een mooie startpositie te pakken! Bij mij gaat het redelijk goed en ik rij een 2:07 wat goed is voor een achtste startpositie. Echter ik kan mijn kwalificatie niet uitrijden omdat ik niet meer kan schakelen. In de pits blijken mijn motorsteunrubbers en bakrubbers kapot te zijn. Ik vrees voor de rest van mijn dag….. net nu ik een beetje gevoel kreeg bij de auto. Maar we hebben een top team en alle mannen samen bedenken en list, ondertussen probeer ik zoveel mogelijk onderdelen bij elkaar te sprokkelen via/bij collega rijders. En na heel veel sleutelwerk lukt het om mijn auto weer klaar te hebben voor de eerste wedstrijd, ik kan van start. Super bedankt allemaal voor deze acties! Dik komt terug en klaagt over grip. Dik besluit al zijn banden te wisselen en na de eerste wedstrijd is het duidelijk daar zat een groot deel van het probleem!

Andre denkt de eerste wedstrijd lekker gestart te zijn maar helaas klappen er achter hem zo’n 6 auto’s op elkaar en wordt het code rood. Erg jammer en het lijkt ook onnodig wat daar gebeurd is. Met een half uur vertraging vertrekt de Sport klasse toch, het heeft geen effect op Andre zijn prestatie, hij wordt keurig eerste!

En na de E30 klasse is het tijd voor mij om van start te gaan. In de opwarmronde voel ik goed wat mijn auto doet en hoe hij aanvoelt. Het lijkt allemaal te kloppen dus vol goede moet staan we op de startgrid te wachten tot het rode licht dooft. Ik heb een super start, ik schiet tussen twee auto’s door zo naar de vierde plaats in het veld. De hele wedstrijd sta ik onderdruk en moet ik rijden voor wat ik waard ben. Het lukt me goed en na lange tijd derde gelegen te hebben verlies ik op 0.032 sec mijn derde plek en finish ik vierde.

Dik merkt bij het naar buitengaan al direct verschil aan zijn banden. De grip is er voor het eerst vandaag. Dit belooft veel goeds voor de rest van het verloop van de wedstrijd. Dik krijgt de smaak weer te pakken en rijdt sneller dan eerder op de dag.

En dan is het al weer tijd voor de laatste wedstrijd. Andre bijt de spits af. En wat zullen we zeggen, hij deed wat we hoopten; we hebben een winnaar in de sportklasse! Tijdens mijn start kom ik klem te zitten en kom daardoor niet goed weg. Het blijkt een voorteken te zijn voor de wedstrijd. Al in de Strubben krijg ik een tik op mijn kont, gelukkig kan ik de auto onder controle houden en ga ik niet dwars terwijl het hele veld nog zo ongeveer achter me aan komt. Ik rij mij tot de Bult weer een beetje los. Dan komt er een blauwe voorwielaandrijver die hem er bij Mandeveen er tussen zet (dit is dezelfde auto die me al in de strubben en tik heeft gegeven). Ik laat hem leven en neem de bocht ruimer, echter hij gunt mij geen plek op het asfalt en drukt me naar buiten door tegen mijn auto aan te hangen. Olaf Mol heeft nog zo gezegd erbij is nog niet er voorbij. Na de duikersloot laat ik het gaan, heb nu wel genoeg schade. Er komt een handje omhoog terwijl hij op de Ramshoek aanrijdt. Ik volg en bij de Geerttimmer bocht krijg ik nog een brake test als toetje. Ook nu kies ik ervoor hem niet aan te rijden, gelukkig kan ik mijn eigen auto nog net uit de muur houden wat mij een applaus van de mannen langs de pitmuur oplevert. Het hele veld komt voorbij zetten en ik kan weer vanaf achteraan beginnen. Uiteindelijk haal ik er nog een stuk of 12 in en wordt 22^e. Overal daardoor 12^e geworden. Bij het terugrijden van de auto voel ik duidelijk dat de tijdelijke oplossing zo’n beetje aan zijn einde is en mijn draagarm lijkt ook niet meer de vorm te hebben zoals gebruikelijk.

Dik start als laatste van ons groepje met zijn laatste wedstrijd. Hij heeft een leuk gevecht en voor het eerst sinds tijden zie ik hem weer met een smile uit zijn GTR stappen. Het vermogen en alles is nog steeds niet goed maar gelukkig was er weer een keer een leuk wedstrijd element.

Na alles opgeruimd te hebben eten we eerst wat voordat we de terugreis aanvangen. Als we bijna thuis zijn zet Dik de oprijwagen en aanhanger stil langs de weg, ik stop met de bus ook aan de kant van de weg. De aandrijfas van de oprijwagen heeft het begeven. We maken een hele lange sleep en via de handsfree sets houden we contact met elkaar. Van extreem hard doorrijden naar zeer zorgvuldig en beheerst rijden op een dag ;-). We komen thuis en zijn moe maar kijken terug op een geslaagde race dag. Op naar 7 augustus.