Vandaag is het zo ver, goede weersverwachting voor
de Eifel en dus de hoogste tijd om de eerste ronden te gaan rijden.
Vrijdagavond onderweg word ik op de A2 een tijdje "achtervolgt" door
een auto die wat aanduwt, geen zin in gedoe duik ik in het 80 stuk tussen twee
andere auto's en laat de POLITIE auto voorbij..... oeps, ik reed wel wat harder
dan toegestaan toen hij achter mij reed, in het donker waren de feeststrepen me
niet opgevallen.
De volgende ochtend sta ik relaxed op, gezien de
natheid in de ochtend op de Ring heb ik geen haast om er te komen. Samen met
Dik vertrek ik richting de ring, ieder in een auto, mocht er iets met Lila zijn
dan kunnen we dus altijd terug. De aankomst is wat later dan gedacht, 12 uur.
Na een hoogst noodzakelijk bezoek aan de toiletten bij de ingang, kijk ik rond
en zie weinig auto's en Nederlanders zo helemaal niet! Dus richting mijn auto
en schoenen wisselen. Terwijl ik daar mee bezig ben komt Robert op me afgelopen,
dat is al weer een tijdje geleden en dus goed om weer te zien. Iets later komt
ook Steve mijn kant ook, dit is toch echt ook een stukje charme van de ring het
lekker kletsen met medegenieters :-). Ik vraag aan hen hoe de baan erbij ligt
en waar het nog link is. Laatste Hatzenbach en einde Pflanzgarten was het
antwoord. En dan is het zo ver, rijden!
Ik sta bij de poortjes en hou voor het eerst mijn
jaarkaart dit jaar tegen de lezer en daar gaat de boom omhoog, joehoe we kunnen
los! De eerste ronde doe ik heel rustig aan en bekijk de baan erg goed. Wat een
zaligheid zo weinig auto's op de baan terwijl je zelf een beetje wil verkennen.
Ik draai uiteindelijk vier ronden achter elkaar en elke ronde krijg ik weer
meer gevoel terug bij de baan. Het is super, echt genieten om hier weer terug
te zijn. Als ik Lila weer op de Parkplatz zet beginnen er mensen te lachen om
de grote smile die er blijkbaar op mijn gezicht staat. O, o wat kan je dit
missen. Na een tijdje kan ik er nog niet over uit, wat verschrikkelijk fijn om
weer terug te zijn en te kunnen rijden.
Ik kies ervoor, voor te gaan lunchen bij Hannes met
Dik, een ronde met Robert mee te rijden in de 156. De banden praten leuk
onderweg en ik vermaak me prima. De Audi die onze weg verspert is een chicane
die uiteindelijk bij mis hit mis genomen kan worden. Voor de rest is het
rijdende publiek erg hoffelijk, zoals het hoort in mijn beleving, met
betrekking tot voegen en voorbij laten. Dan is het tijd voor de lunch, heerlijk
in het zonnetje genieten van tosti’s. En dan is het terug naar de Parkplatz
want ik wil weer rijden :-).
Lila wordt gestart en ik ga richting de poortjes,
wederom volgen er vier heerlijke rondes.
De eerste snellere auto's worden weer gepasseerd, boven in 3 kom ik weer aan
bij de Karussell en ook eind Kesselchen wordt de 170 weer aangetikt het ritme
komt terug heerlijk, wat een baan. Als ik na deze ronden terug kom op de
Parkplatz word ik aangesproken door de bestuurder van een Engelse e30 station,
een arabier volgens mij, dat was een leuke ronde moest goed mijn best doen ;-).
De rode vlekken in zijn nek tonen aan dat hij echt zijn best heeft moeten doen
om in de buurt te blijven maar hij moest mijn hand schudden!
Na wat geklets ga ik nog een ronde met Steve mee in
de 156. Het is een leuke ronde die goed loopt tot we net voor ingang Brunchen
een motorrijder tegen de vangrail zien liggen. De Alfa gaat achteruit door het
gras weer omhoog en het is vlaggen geblazen. Die eerste keer vlaggen heb ik dit
jaar erg snel te pakken! Gelukkig beweegt de motorrijder vrij snel weer en na
enige tijd komt de stresi om de zaak van ons over te nemen, de baan is
ondertussen gesloten. Robert en Dik die op de Parkplatz stonden hadden
inmiddels gebeld omdat wij de enige auto waren die nog niet terug was. Daar zie
ik ook Francesco nog even en dan is het tijd om richting Nederland af te reizen
voor een verjaardag. Eén ding is zeker als het volgend weekend goed weer is,
ben ik er en dan twee dagen!!!
